گرچه خونین دل از آن گردش چشم سیهیم

آتشین روی ، بسان افق شامگهیــــــــــم

به نگاهی دل غمدیده ی مارا دریاب

که بدیدار جمال تو سراپا نگهیـــــــم

دیده رخسار ترا دیده ودل خواسته است

حق گواهست درین حادثه ما بی گنهیم

شب مهتاب ، بیاد رخ همچون قمرت

در رصد خانه ی دل محو تماشای مهیــم

چشم دل باز نگیریم ز افلاک شهــــود

ما که دلداه ی آن ماه شب چاردهیـــم

نیست مارا سر پروای شه و میر و وزیر

که به شهر ادب و ملک سخن پادشهیم

سرگران ، در بر خصمیم ، ولیکن بر دوست

گر بعرشیم و گر فرش ، همان خاک رهیم

بار گاهی است مصفا حرم رحمت دوست

ما ز آفات پناهنده بدین بار گهیـــــم

همه جا ، در طلب مبدا فیضیم ای دوست

گر بدیریم و اگر معتـــــکف خانقهیم

کاش می شد سرنوشت را از سر نوشت .....

ولی خوب چیزی که مقدره ، ..............

مطلب جالبی که چند وقت پیش نظرمو بخودش جلب کرد این بود که

حضور هیچ چیز و هیچکس در زندگی آدما بی حکمت نیست

این اتفاقات رو به فال نیک بگیریم 

اقرار باید کرد حزن انگیزم امشب

من از تمام فصلها...پاییزم امشب

با ذره بین باید نگاهم کرد.زیرا

چیزی شبیه ذره ای ناچیزم امشب

بگذار تا روشن بگویم مثل دریا

آشفته حالم.از جنون لبریزم امشب

با دوست و دشمن ندارم هیچ کاری

از سایه ی خود نیز می پرهیزم امشب

حس میکنم مانند تندیسی ترک پوش

با یک تلنگربر زمین می ریزم امشب

تا صبح فردا را ببینم از دل خاک

باید شبیه دانه ها برخیزم امشب...

خـــــــــــــــــــدایا یاریم کن

اگر چیزی شکستم دل نباشــــــــــد ......

در میکده

در میکده ام : چون من بسی اینجا هست
 می حاضر و من نبرده ام سویش دست
باید امشب ببوسم این ساقی را
 اکنون گویم که نیستم بیخود و مست
در میکده ام
دگر کسی اینجا نیست
 واندر جامم دگر نمی صهبا نیست
مجروحم و مستم و عسس می بردم
 مردی ، مددی ، اهل دلی ، آیا نیست ؟