به من از روزهای کوتاه
شبا ی سرد زمستون
روزای سگ های ویلون
شب خلوت بیابون
زیر سقفای شکسته
رگ تند باد و بارون
گنجه های پر ز هبچی
حسرت یه لقمه ی نون
بگو بگو با همیـــــــم
ولی از دوریت نگو منو نترسون
منو نترسون منو نترسون
بمن از سرفه ی برگها
سینه ی زخمی پاییز
ترس گنجشکهای عاشق
از مترسکهای جالیز
سر موندن و نرفتن
بوته با گلاش گلاویز
پر پرهای شکسته اس
قفس های زرد پاییز
بگو بگو با همیـــــم
ولی از دوریت منو نترسون
منو نترسون منو نترسون
بمن از دستای تبدار
لبای تناسه بسته
روی ریگ داغ دویدن
با پای زخمی و خسته
دیدن مردی که زیر
سایه ی خودش نشسته
با همه آواره گیهاش
دل به موند ن تو بسته
بگو بگو با همیـــــــم
ولی از دوریت نگو منو نترسون
منو نترسون منو نترســــون
